Strona główna – ogólnie o e-nauczaniu

E-nauczanie oraz inne usługi

E-nauka to metoda nauczania z wykorzystaniem multimedialnych możliwości komputerów. E-nauczanie może być wykorzystywane jako niezależna metoda szkoleniowa, jako wsparcie klasycznych metod lub sposób na aktualizację wiedzy. Takie szkolenia są prowadzone przy pomocy cd-romów lub on-line. Wśród podstawowych zalet e-nauki wymienia się możliwość dowolnego wyboru miejsca oraz czasu szkolenia. W ten sposób możemy podjąć kurs umiejętności, języka lub doskonalenia zawodu.

Coraz więcej tradycyjnych szkół wyższych, jak również młodszych szkół wyższych online, oferuje przez internet wybrane programy dyplomowe na wielu poziomach i w wielu dziedzinach. Zazwyczaj studenci zobowiązani są do uczęszczania na zajęcia, jednak wiele kursów jest udostępnianych wyłącznie online. Ponadto, coraz częściej uczelnie oferują studentom wsparcie online np. w formie informacji i rejestracji w sieci, e-doradztwa, sprzedaży podręczników przez Internet, stron samorządów czy gazet studenckich online.

E-learning może również odnosić się do edukacyjnych stron internetowych, udostępniających np. scenariusze lekcji, arkusze ćwiczeniowe, czy interaktywne ćwiczenia dla dzieci. Pojęcie to jest również używane w biznesie w odniesieniu do opłacalnych szkoleń online.

Podstawowe elementy skutecznego kursu online to:
-Jak w każdym środowisku nauczania, znajomość uczestników kursu
-Tworzenie kursu na podstawie jasno sprecyzowanych celów i zaznajomienie z nimi studentów
-Zwrócenie szczególnej uwagi na opracowanie graficzne kursu – wygląd nie jest najważniejszy; układ graficzny kursu powinien ułatwiać nawigację i naukę; trzeba też zwrócić uwagę na realne
-możliwości studentów jak znajomość obsługi komputera, a w przypadku zamieszczania plików audio, video lub linków do stron internetowych również na ograniczenia sprzętowe.
-Zapewnienie ducha współpracy poprzez obowiązkowy podział zadań między studentów i nauczycieli, umożliwienie konstruktywnej krytyki, odpowiednią motywację i dostarczenie narzędzi, które pozwolą na dokonanie oceny w odpowiednim czasie.
-Elastyczne środowisko nauki – dostosowane do indywidualnych potrzeb studentów, ich zainteresowań oraz priorytetów, które nie mogą jednak stać się celem samym w sobie; wiedza musi być udoskonalana w czasie rzeczywistym i dostosowana do potrzeb edukacyjnych
-Dostępność serwisu technicznego, aby szkolić i zapewniać stałe wsparcie techniczne zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli.
-Zamieszczenie linków i listy zasobów, umożliwiających poszerzanie podstawowego zakresu wiadomości.
-Stałe aktualizowanie informacji na stronach poświęconych szkoleniom online.
Do zalet e-learningu często zalicza się:
-dowolny czas pracy i wygodę uczniów (szczególnie jeśli mają oni jeszcze inne zobowiązania),
-ułatwienie komunikacji między uczniami,
-lepsze dopasowanie do potrzeb uczniów,
-większe urozmaicenie nauki dzięki zastosowaniu multimediów i niewerbalnej prezentacji materiału,
-nauka we własnym tempie,
-zminimalizowanie strachu i nieśmiałości, które mogłyby pojawić się w tradycyjnej klasie,
-e-learning jest rodzajem kursu indywidualnego, w związku z czym lektor nadzoruje naukę każdego ucznia z osobna, co w realiach szkoły tradycyjnej jest znacznie utrudnione, o ile nie niemożliwe.
-umożliwia samodzielne wybranie preferowanego formatu dostarczania wiedzy
-użycie technik wideo umożliwia uczenie się za pomocą materiału audiowizualnego, który można zatrzymać i przewinąć w celu ponownego obejrzenia,
-w porównaniu z tradycyjnymi zajęciami w klasie, e-learning przynosi duże zyski organizacjom z rozproszonymi i ciągle zmieniającymi się uczniami (np. personel restauracji).
-relacje międzyludzkie są rozwijane zdalnie przy zastosowaniu komunikatorów audio-wideo typu Skype, forów dyskusyjnych, czatów, blogów, poczty elektronicznej, lub innych synchronicznych czy asynchronicznych środków komunikacyjnych,
-fora dyskusyjne i inne formy elektronicznej komunikacji zdalnej mogą inicjować i zachęcać do kontaktów osobistych i tworzenia grup wzajemnej pomocy,
-e-learning jest zazwyczaj opłacalny i większość wkładu początkowego zwraca się dzięki efektowi skali,
-korzyści finansowe dla firm (brak honorarium trenera, brak kosztów wynajem ośrodka szkoleniowego, transportu, zakwaterowania, wyżywienia i tym podobnych, braku dezorganizacji pracy działów firmy)
-oszczędność czasu (brak dojazdów do miejsca szkolenia lub nauki; nie trzeba odrywać się od swoich codziennych zajęć),
-w firmie przełożeni mogą nadzorować efekty szkolenia i postępy w nauce swoich pracowników,
-koszt rozwoju sieci (w szczególności zwykłego oprogramowania) może być taki sam, jak koszt specjalnych platform do e-learningu

Wady e-learningu opisywane są następująco:
-brak osobistego kontaktu z nauczycielem i w związku z tym, jak twierdzą niektórzy, nie jest on już „edukacyjny” w ujęciu czysto filozoficznym (np. według definicji R.S. Petersa, filozofa edukacji)
-wrażenie odosobnienia, którego doświadczają uczniowie uczący się na odległość,
-opracowanie materiałów w formie e-learningu jest bardziej czasochłonne niż opracowanie klasycznych drukowanych materiałów edukacyjnych

Możliwość ponownego wykorzystania, standardy, obiekty wiedzy
Włożono wiele wysiłku w ponowne wykorzystanie elektronicznych materiałów dydaktycznych, a w szczególności w opracowanie lub ponowne wykorzystanie obiektów wiedzy. Obiekty te są odrębnymi segmentami odpowiednio oznakowanymi słowami kluczowymi, lub innymi metadanymi, często przechowywanymi w plikach formatu XML. Żeby utworzyć kurs należy połączyć ze sobą sekwencję obiektów wiedzy. Rozróżnia się repozytoria obiektów dydaktycznych z dostępem wolnym lub ograniczonym, może być ograniczony zarówno zastrzeżone lub ogólnodostępne, niekomercyjne i komercyjne, weryfikowane przez użytkowników (np. repozytorium Merlot). Standardowym typowym dla e-learningu formatem jest SCORM. Inne specyfikacje umożliwiają przenoszenie „obiektów wiedzy” lub klasyfikację metadanych (LOM). Standardy te są nowe, najstarszy z nich ma 8 lat, i stosunkowo wyspecjalizowane: SIF wykorzystuje się głównie do tworzenia kursów w szkołach podstawowych i średnich, LOM – w szkolnictwie wyższym, w biznesie i w armii, a SCORM – głównie w biznesie i wojsku oraz częściowo w szkolnictwie wyższym. Rada ds. Standardów w Szkolnictwie Wyższym również robi postępy w opracowywaniu standardów i obiektów dydaktycznych na potrzeby szkolnictwa wyższego, podczas gdy SIF zaczyna się zwracać ku obiektom szkoleniowym i programowym. Szkolnictwo podstawowe i średnie w Stanach Zjednoczonych wykorzystuje również wiele innych istotnych standardów, najważniejsze z nich to standardy NCES. Standardy dotyczące zawartości i planów wynikowych opracowanych przez władze każdego ze stanów. Stanowią istotne metadane decydujące o kształcie kursów e-learningowych w szkołach podstawowych i średnich.

 

Zostaw komentarz

Tagi: